انجام عملیات اکتشاف در آبهای عمیق دریای خزر نیازمند تجهیزات حفاری خاصی است که بر اساس آن طرح ساخت سکوی نیمه شناور حفاری توسط شرکت ملی نفت ایران تعریف و در سال 1380 تامین اعتبار گردیده است. طی این طرح با تلاش نیروهای متخصص و توانمند داخلی سکویی متناسب با اقلیم دریای خزر طراحی و ساخته شده که سکوی حفاری نیمه شناور امیرکبیر نامیده می‌شود.

اهداف طرح پروژه ساخت سکوی حفاری نیمه شناور امیرکبیر به شرح زیر بوده است:

 

این طرح در ابتدا طی قراردادی به کنسرسیومی متشکل از شرکت صنعتی دریایی ایران (صدرا) و شرکت سوئدی GVA، واگذار گردیده که پس از آن با ترک شرکت سوئدی (بعلت در مالکیت امریکایی در آمدن این شرکت) به طور کامل توسط شرکت صنعتی دریایی ایران (صدرا) در بهمن ماه 1388 به انجام رسیده‌ است.

این سازه عظیم 15000 تنی جزو نسل چهارم سکوهای حفاری نیمه شناور می‌باشد که توانایی حفاری در آبهای با عمق 1000 متر و ارتفاع موج 8/7 متر را نیز دارد. توان 11200 واتی مولدهای برق سکوی نیمه شناور امیرکبیر این امکان را به این سکو می‌دهد که از طریق بسته حفاری 3000 اسب بخاری خود چاهی به عمق 7600 متر را در ایمن‌ترین شرایط حفاری و تکمیل نماید. تجهیزات زیر دریا و کنترل فوران 15000 پامی سکو توانایی عملیات در چالشی ترین شرایط عملیات دریای خزر را فراهم نموده و سیستم تثبیت موقعیت هشت لنگری آن انعطاف پذیری لازم به منظور مقابله با شرایط جوی مختلف را به سکو داده است. ارتفاع دکل این سکو از عرشه حفاری50 متر بوده و گنجایش نفرات آن 120 نفر می‌باشد.