وقتی صحبت از حفر چاه اکتشافی به ویژه حفاری در آبهای عمیق خزر می شود دیگر نمی توان برای مدت عملیات حفاری زمان دقیقی تعیین نمود چرا که عملیات حفاری اولین چاه در میدان سردار جنگل تا عمق 2500 متری بارها با پدیده هایی همچون فوران آب نمک، فوران گاز و هرز روی کامل مواجه شد که منجر به افزایش مدت زمان حفاری گردید. این درحالی است که در خشکی چنین مشکلاتی با این وسعت وجود ندارد.

به کارگیری ربات زیردریایی (ROV) یکی از وجوه تمایز حفاری در آبهای عمیق است. این دستگاه به عنوان چشم گروه حفاری محسوب شده و بسیاری از کارها توسط این ربات زیردریایی انجام می شود؛ بنابراین یکی از شاخص هایی که ما را در حفاری آبهای عمیق متمایز می نماید وجود همین ربات ها است. از دیگر وجوه تمایز کار در آبهای عمیق نسبت به آب کم عمق، شیرهای فوران گیر (BOP) ویژه و رایزرها هستند.

در خلیج فارس عمق آبی که حفاری انجام می شود بین 40 تا 60 متر است و لوله راهنما از کف دریا تا سکوی حفاری بالا می آید و شیرهای فوران گیر و ادوات تاج چاه روی این لوله راهنما قرار می گیرد. در خشکی یا آبهای کم عمق شروع حفاری عمدتا با مته 26 اینچ و یا 36 اینچ است و حفاری در فضایی استاتیک انجام می شود و سکوی حفاری جک آپ نیز با پایین بردن پایه های خود در کف دریا حالت ثابت و پایداری را به خود می گیرد. اما در دریای خزر با یک سکوی نیمه شناور که متصل به 8 زنجیر است مواجه هستید که هر لحظه در حال حرکت است و با یک موج بلند ممکن است نظم سکو به هم بریزد و عملیات در نهایت متوقف شود و دو فاز اول را نمی توان کنترل کرد. وجود جریان آب، گاز و یا هیدرات های گازی می توانند با اختلال در تعادل سکو آن را به سمت پایین بکشند و باعث غرق شدن سکو شوند. حفره راهنما یکی از ملزومات و خصوصیات حفاری در آبهای عمیق است. در این حالت در ابتدا با مته سایز 5/8 اینچ حفره راهنما حفر و پس از کسب اطلاعات و حصول اطمینان از ایمنی چاه و شرایط زمین شناسی حفره اصلی حفاری می شود.

به منظور حفاری چاه در آبهای عمیق خزر ابتدا پس از حفر حفره های راهنما و حفاری سازند و راندن لوله های جداری مختلف 30، 20، 13و سه هشتم، 9 و هفت هشتم و در آخر لوله 7 اینچ (معمولا لوله جداری 7 اینچ لوله بهره برداری نامیده می شود) به صورت آستری نصب می شوند، به عبارتی در یک فاصله 1850 متری، 5 لوله جداری در سایزهای متفاوت درون چاه رانده و سیمان کاری می شود. در حالی که در مناطق عملیاتی جنوب ایران برای 1850 متر حداکثر سه لوله جداری بیشتر استفاده نمی شود. ساختار دریای خزر به نحوی است که جریان آب به محل حفره هجوم آورده و جهت تخلیه انرژی خود پس از فوران موجب اختلال در  عملیات حفاری می شود.

شیوه حفاری در آبهای عمیق همان شیوه دورانی است که در خشکی نیز اعمال می شود ولی به دلیل شرایط خاص ناشی از عمق آب، از فناوری پیچیده تری برخوردار است.

فوران آب نمک، از بستر دریا مهم ترین مشکل در مراحل اولیه حفر چاه می باشد که پس از استقرار و نصب شیر فوران گیر و برقراری ارتباط حفره اصلی و سکو توسط لوله رایزر، حفاری به صورت معمول با شرایط مربوط به آبهای عمیق ادامه می یابد.